OCEANA Greek Version

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 : ΕΙΣΑΓΩΓΗ

«Υπάρχουν χώρες γνωστές που θα τις βρείτε αποτυπωμένες στην υδρόγειο, υπάρχουν όμως και χώρες μαγικές και μυστικές τις οποίες γνωρίζουν μόνο εκείνοι που πιστεύουν στη μαγεία των παραμυθιών, και που οι χάρτες τους κρατούνται σαν επτασφράγιστα μυστικά.

Μία τέτοια χώρα είναι το νησί της Oceana. Η χώρα αυτή είναι ένα τόσο δα παραμυθένιο νησί, πέντε ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά από το νησί της ευτυχίας, έξι βραχονησίδες βόρεια από το νησί της σοφίας, τρεις απλωτές μακριά από το νησί της αλήθειας. Είναι η χώρα που μοιάζει σαν ο παράδεισος να έχει κατέβει στη γη και όλοι μα όλοι οι κάτοικοι της, οι ξακουστοί Οσεανίτες, ξυπνάνε με γέλια και αποκοιμιούνται με χαμόγελα. Το νησί της Οσεάνα έχει φτιαχτεί από μία μαγική αλλά και απλή συνταγή. Είναι ένα μέρος τόσο καθαρό και τόσο μοσχομυριστό, γεμάτο με   λαχταριστά ζαχαρένια φρούτα που είναι άγνωστα στον υπόλοιπο κόσμο, σπίτια πολύχρωμα που λαμπυρίζουν κάτω από τις αχτίδες του ήλιου, ολοκάθαρα νερά που τσαλαβουτάς με τις ώρες και δεν χρειάζεται καν να φοράς μάσκα για να δεις πολύ μακριά, δέντρα με πράσινα γερά κλαδιά στα οποία μπορείς να κάνεις τσουλήθρα, τραμπάλα, κούνια και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σου. Σε αυτό το μαγικό νησί, κανείς δεν αρρωσταίνει, δεν υπάρχει σκόνη, μολυσμένα νερά ή βακτήρια.  Η ζωή στο  νησί κυλάει όπως ένα ρολόι σωστά συγχρονισμένο για όλους.
Τα ζώα και οι άνθρωποι ζούνε πλήρως εναρμονισμένοι. Μπορεί κανείς να συναντήσει στο νησί όλων των ειδών τα ζώα. Ελάφια, σκίουρους, πρόβατα, αγελάδες και όλα τους κινούνται ελεύθερα στα καταπράσινα λιβάδια και στους κήπους της Οσεάνα. Στη γαλάζια λίμνη υπάρχουν εκτός από πολύχρωμα ψάρια, κύκνοι, πάπιες και γλάροι που ξεκουράζονται από τα τεράστια ταξίδια τους στους ωκεανούς του πλανήτη. Παπαγάλοι, σπουργίτια, μέλισσες και άλλα εξωτικά πουλιά, μικρά και μεγάλα, βάζουν το δικό τους χρώμα με τις μελωδίες τους σε όλον αυτόν τον όμορφο πίνακα. Τέλος, φυτά, πυκνοί καταπράσινοι θάμνοι, λουλούδια ροζ, μωβ, και κίτρινα αποτελούν μέρος της παλέτας  που ζωγραφίζει την απέραντη ομορφιά του νησιού.
 
Η Oceana λοιπόν είναι το ειδυλλιακό αυτό νησί, που μπορεί εσείς να μην βρίσκετε στο χάρτη, όμως η Αθηνά, η ηρωίδα μας, με όλα όσα έχει διαβάσει στα βιβλία για αυτή την χώρα θα καταφέρει κάτι καταπληκτικό! Να ανακαλύψει τη διαδρομή μέχρι εκεί, μέσα από τα κύματα της θάλασσας και έτσι να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο που είχε πάντοτε, να ταξιδέψει και να την επισκεφτεί.

Μία ηλιόλουστη μέρα του Ιουνίου, την ημέρα που οι κάτοικοι της Oceana, γιόρταζαν τα Oceania, τα γενέθλια δηλαδή του νησιού που γεννήθηκε πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια, η Αθηνά σκέφτηκε πώς ήταν η καλύτερη ευκαιρία για να την επισκεφτεί.

Πήρε στον ώμο της το αγαπημένο της αδιάβροχο σακίδιο και αφού τοποθέτησε με προσοχή μέσα του τα ροζ βατραχοπέδιλα της, το μαγιό της και φρούτα για το ταξίδι, ετοιμάστηκε να βουτήξει στη θάλασσα για να κολυμπήσει μέχρι την Οσεάνα. 

Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή ήταν κοντά στην ακροθαλασσιά η νονά της, η Αλισιάνα, γνωστή γοργόνα του βυθού που την πρόλαβε την ώρα που ήταν έτοιμη να βουτήξει στο νερό και την έπιασε στον αέρα πριν προλάβει να μπει μέσα στη θάλασσα.

«Αθηνά!! Πού πας έτσι φορτωμένη με πράγματα; Μήπως ερχόσουν να με δεις;» την ρώτησε χαμογελώντας.

«Νονά μου! Σε έχω επιθυμήσει πολύ, μα.., η αλήθεια είναι πώς ετοιμαζόμουν να πάω κάπου αλλού...»

«Πού;» την ρώτησε παραξενεμένη η Αλισιάνα.

«Στην Οσεάνα!! Έχουν γιορτή σήμερα! Τα γνωστά Οσεάνια! Τα γενέθλια του νησιού, του μοναδικού νησιού στον κόσμο που έχει μείνει πεντακάθαρο και το μοναδικό μέρος που έχει ατόφια φυσική ομορφιά. »

«Α! Έχεις δίκιο! Είναι μεγάλη γιορτή αυτή... Μόνο που...»

«Τι; Πες μου τι συμβαίνει;» τη ρώτησε ανήσυχη η Αθηνά.

«Καταρχήν, κανένας δεν έχει καταφέρει να φτάσει στην Οσεάνα γιατί δεν υπάρχει αποτυπωμένη σε κανέναν χάρτη», είπε η Αλισιάνα.

«Έχω διαβάσει τόσα πολλά βιβλία που κατάφερα να αποκρυπτογραφήσω τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσω για να φτάσω στο νησί. Ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσουν η Γεωγραφία και τα Μαθηματικά. Για να φτιάξω τη διαδρομή συνέδεσα τις αποστάσεις μεταξύ των νησιών που βρίσκονται μεταξύ της χώρας μου και της Οσεάνα και με τους σωστούς υπολογισμούς σχεδίασα τον δικό μου χάρτη», απάντησε η Αθηνά, δείχνοντας στη Αλισιάνα τον χάρτη που είχε σχεδιάσει.

Η νονά της κοίταζε τον χάρτη που ήταν γεμάτος με υπολογισμούς, γραμμές και σημαίες των διαφόρων γειτονικών χωρών. Πάντα θαύμαζε την Αθηνά για την επιμονή της και για τις λύσεις που έβρισκε όταν ήθελε κάτι πάρα πολύ.
 
«Ωραία Αθηνά», είπε με μεγάλη χαρά. 
«Είναι όμως πολύ μακριά και μόνο πλάσματα του βυθού, όπως οι γοργόνες και τα ψάρια μπορούν να φτάσουν. Εσύ αγάπη μου δεν θα μπορέσεις να ταξιδέψεις τόσο μακριά! Εκτός αν...»

«Εκτός αν;» αναφώνησε η Αθηνά και την κοίταξε όλο απορία. Μέσα της ήξερε πόσο δίκιο είχε και πόσο σοφά μιλούσε  η νονά της. Η απόσταση όντως ήταν πολύ  μεγάλη για ένα άνθρωπο πόσο μάλλον για ένα μικρό κορίτσι όπως εκείνη.

«Εκτός αν ήσουν γοργόνα σαν κι εμένα!!» φώναξε ενθουσιασμένη η γοργόνα Αλισιάνα.
«Ναι, αλλά δυστυχώς δεν είμαι!!!!» χτύπησε δυνατά τα χέρια της η Αθηνά!

Τότε η νονά της, με μία μαγική κίνηση, της έκανε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε μία γοργόνα να κάνει σε έναν άνθρωπο. Με ένα απαλό άγγιγμα τη μεταμόρφωσε σε γοργόνα. Με μία σφιχτή αγκαλιά της έδωσε όλες τις μαγικές ιδιότητες που έχει μία αληθινή γοργόνα.

Η Αθηνά κοίταζε τον εαυτό της και δεν πίστευε στα μάτια της. Πλέον δεν είχε πόδια αλλά μία γυαλιστερή, πολύχρωμη και μεγάλη ουρά. Ήταν τόσο ευτυχισμένη που άρχισε να κάνει βουτιές από τη χαρά της.

Πριν ξεκινήσει το ταξίδι που θα την άλλαζε ολοκληρωτικά ως άνθρωπο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, της έδωσε και μία πολύ σημαντική συμβουλή.

«Η θάλασσα εκτός από ομορφιές κρύβει και πολλούς κινδύνους, να προσέχεις!»  της είπε αγκαλιάζοντας την.
 
 

TO ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ OCEANA

Το κάστρο της Oceana αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της χώρας.

Βρισκόταν στο πιο στρατηγικό σημείο δίπλα στο φάρο της χώρας. Από μακριά μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς τις δύο σημαίες που κυμάτιζαν μεταξύ των δύο βορειοδυτικών πύργων. Η μία σημαία ήταν η σημαία της Oceana μπλε με έναν μεγάλο πράσινο κύκλο στη μέση. Το πράσινο χρώμα συμβολίζει τον καθαρό παράδεισο της Oceana, ενώ το μπλε τη θάλασσα που τον περικυκλώνει. Η άλλη σημαία ήταν η σημαία του κόσμου, η οποία περιείχε μία μικρογραφία του κόσμου και συμβόλιζε τη φιλία, τη φιλοξενία και την πρόσκληση της Oceana προς όλο τον κόσμο να ακολουθήσει το παράδειγμά της.

Ο φάρος βρισκόταν στο πιο ακριανό σημείο της χώρας, πάνω σε έναν τεράστιο βράχο δίπλα στη θάλασσα. Προειδοποιούσε τα πλοία που ταξίδευαν ώστε να προσέχουν τον τεράστιο βράχο και επίσης λειτουργούσε και ως σημάδι ότι μόλις περνούσαν αυτό το επικίνδυνο σημείο θα γοητεύονταν από αυτό που θα αντίκριζαν, δηλαδή τη μαγική χώρα OCEANA.

Οι κάτοικοι λάτρευαν το συγκεκριμένο σημείο και πήγαιναν πολύ συχνά εκεί για να αγναντεύσουν τον ορίζοντα, την ωραία θάλασσα και το απέραντο γαλάζιο, να δουν τα πλοία να πλησιάζουν στο λιμάνι, τους ταξιδιώτες που περίμεναν με ανυπομονησία και χαρά να φτάσουν στον προορισμό τους, και να συναντήσουν ξανά τους αγαπημένους τους φίλους και συγγενείς. Χαιρετούσαν από μακριά τους καπετάνιους και τους ταξιδιώτες. Ανέπνεαν όσο περισσότερο οξυγόνο μπορούσαν και γέμιζαν τα πνευμόνια τους με την αύρα της θάλασσας και το αλάτι από το θαλασσινό νερό, και καθώς το κύμα έσκαγε στο βράχο τους έδινε θετική ενέργεια και πολύτιμες βιταμίνες.

To βασίλειο της Oceana από τη μία πλευρά συνόρευε με αυτό το σημείο που βρισκόταν ο φάρος, ενώ από την αντίθετη μεριά προστατευόταν από τα ψηλά βουνά της περιοχής. Τα καταπράσινα δέντρα παρείχαν άπλετο οξυγόνο για όλους τους κατοίκους της χώρας και προστάτευαν την πόλη από τις πολλές βροχές, τις πλημμύρες και τον αέρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το δάσος ήταν επίσης καταφύγιο για τα σπάνια ζώα που μεγάλωναν σε αυτό το ειδυλλιακό περιβάλλον.

Λίγο πιο πέρα στεκόταν επιβλητικά το ρολόι της πόλης, που χρονομετρούσε τις όμορφες στιγμές που περνούσε ο καθένας στο νησί. Ακριβώς δίπλα βρισκόταν ο εμβληματικός ναός όπου οι κάτοικοι συγκεντρώνονταν για περισυλλογή.

Το ατελείωτο παιχνίδι, τα χαμόγελα, η ευτυχία και οι χοροί περιέγραφαν πλήρως τις συνθήκες ζωής σε αυτή τη χώρα και χαρακτήριζαν τους κατοίκους της.

Το κάστρο αποτελούσε σημείο χαράς και ήταν το μέρος όπου όλοι οι κάτοικοι του νησιού συναντιόνταν.

Ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Oceana ήταν πολύ φιλόξενοι και το κάστρο τους ήταν πάντα ανοιχτό για όλους.

Οι ίδιοι διοργάνωναν συχνά πολλές γιορτές, με μουσική και χορό και όλοι οι κάτοικοι ήταν πάντα καλεσμένοι.

 Συνέχεια έλεγαν:

 “Χωρίς όλους εσάς η Oceana δεν θα ήταν τόσο όμορφη, οι χοροί δεν θα ήταν τόσο ευχάριστοι και η ζωή δεν θα κυλούσε τόσο ωραία”.

Ο Βασιλιάς με τη Βασίλισσα είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, την Αλκμήνη και τον Αλέξανδρο.

Η Αλκμήνη, η μικρότερη, ήταν μόλις 12 χρονών, ενώ ο Αλέξανδρος ήταν 20 και σπούδαζε. Παράλληλα με τις σπουδές του βοηθούσε τον πατέρα του στα θέματα του παλατιού. Και τα δύο παιδιά ήταν πολύ αξιόλογα και οι γονείς τους ήταν πολύ υπερήφανοι και για τους δύο. Ήταν παιδιά που είχαν τις αξίες της οικογένειας, της φιλίας, του κοινωνικού συνόλου, του περιβάλλοντος. Τους άρεσε πολύ το διάβασμα, τα αθλήματα και τα ταξίδια.

Ο Αλέξανδρος, είχε ταξιδέψει πολύ. Είχε βρεθεί σε γειτονικές χώρες αλλά και σε χώρες πολύ μακριά από την Oceana. Είχε δει την ομορφιά του πλανήτη αλλά τον στεναχωρούσε που παράλληλα με την τόση ομορφιά υπάρχει και τόση στεναχώρια, αγωνία, και καταστροφές.